نازبانوی مامان بابا

گل من امروز صبح با يه خبر عالي از خواب بيدار شديم صداي هيجان بابايي و ماماني مي اومد كه انگار با يه شگفتي شادي آفرين تو خونه مواجه شده بودن.... عزيزم اين همه شور هيجان به دليل حضور سبا جون بود كه طبق معمول خودش زودتر از تاريخي كه به عنوان برگشت اعلام كرده بود اومده بود ....نيمه هاي شب با هماهنگي پري كوچولو پاورچين پاورچين داخل خونه شده بود و حالا .... دلم مي خواست از شادي اشك شوق بريزم دلم مي لرزيد... آخه نفسم، وقتي سبا جون مي رفت سفر واقعا دوريش رو تحمل مي كرديم واسه همين معلومه كه برگشتش مملو از شور و شعفه اما از شما بگم ديگه خيلي شفاف اومدي رو دور گلابي جونم  با شكم گنده ماماني داري اعلا...

قند عسلم! عشقم! بابایی پارسال قصد یه سفر زیارتی به کربلا رو داشت که من و خانواده مادریت به دلیل اوضاع آشفته اونجا اصلاْ راضی نبودیم ... اونقدر ناراحت بودم که قبل از موعد سفر بابایی تدارک یه سفر ۷-۸ روزه رو دیدم تا رفتنش رو نبینم.... بلاخره هم بابایی دقیقه ۹۰ از سفر منصرف شد در حالیکه من سفر بودم ... امسال اما به نظر اوضاع آروم تر می آد. واسه همین علی رغم وابستگی شدید نه نیاوردم. ولی خداییش سخت می گذره خیلی سخت ... تو این مدت کوتاه همش بعض می کنم و تو تنهایی گریه می کنم ... بابایی اما هم خوشحاله و هم دلتنگ می دونم.... تو این ۲ روز قبل از سفر عمداْ از نگاه به من پرهیز می کرد یا به بهونه های کاری و دوندگی سعی می کرد ک...

عزيزم تقريباً ۱ هفته مي شه با نوسانات و اومد و شد ويار، به رخت بر بستن اين حالت اميدوار شدم...   كوچولوي من اين هفته ماماني خيلي شكم گنده شده، طور كه گاهي فكر مي كنم سيري ناپذيرم. دكتر تاكيد كرده ۷۰ درصد حجم معده بيشتر پر نشه تا وزن ماماني و ني ني موقع زايمان ايده آل باشه و زايمان سخت نشه اما با خوردن، وضعيت مزاجيم از اين رو به اون رو مي شه و اين داره نگرانم مي كنه... از هفته پيش فوليك اسيد رو قطع كردم و به جاش كپسول آهن و ويتامين مصرف مي كنم. دكتر هم براي پيشگيري يا حداقل كاهش ترك هاي حاملگي، پماد ضد ترك تجويز كرده.... ديشب خواب يه خرگوش كوچولوي لوس و ماماني رو مي ديدم.... كوچولوي من دنيا كه اومدي هم هميجوري باش كلي دلم مي خواد...

تو این مدت بارها در جواب اینکه آیا صدای قلب نازنین و کوچولوت رو شندیم یا نه- جواب منفی داده بودم . انتظار داشتم تو مطب پزشک سونوگرافیست به صبرم خاتمه داده شه که اینطور نشد..... تا یکشنبه  ۲۹ شهریور حدود ساعت ۸ که دستیار پزشک تلاش کرد صدات رو برام بذاره.... صدایی عین صدای قلب یه انسان بالغ... متعجب شدم .... تا اینکه دستیار دستگاه رو تحول پزشک داد.... اونوقت فهمیدم نبض خودم گرفته شده بود.....   دکتر با خنده گفت زیادی ورجه وورجه می کنی و اول باید گیرت بندازه ... بعد از عذر خواهی با دستش و یه وسیله کمکی فضای حرکتت رو مسدود کرد.... اونوقت بود که صدایی شبیه صدای آونگ فضا رو پر کرد. خدایا شکرت که پیش از اومدن عزیزم...

گلم! قند عسلم!   ۴ شنبه ۲۳ شهریور وقت سونو داشتم با بابایی هماهنگ کردیم که بریم ببینیمت.... دکتر سونوگرافیستت متخصص زنان و زایمان و جنین شناسه... این دکتر اصلاْ اهل حواشی نیست و فقط دقت کارش براش مهمه... واسه همین سی دی تو کار نبود و خدا رو شکر که دوربین رو برده بودم و به بابا هم گفته بودم که معمولاْ سی دی می دن... تقریباْ سر وقت داده شده نوبت ما شد و رو تخت جا گرفتم بابایی هم پیشم رو به مونیتور نشست و هر دو منتظر شدیم... باور کردنی نبود عزیزم... مسخ شده بودم.... با اولین اقدام دکتر بیدار شدی و چنان دست و پاهات رو بالا آوردی و تکون دادی که ناخودآگاه اشک نو چشمام جمع شد.... تا اون موقع برام بیگانه بودی و فقط می دونستم بای...

سه شنبه پیش یه کلاس یک ساعته تن آرامی داشتم همراه با دستورات تاکیدی تغذیه ای و ورزشی... توی کلاس اطلاعات جالبی در خصوص لزوم آرامش مادر می دادند... مثلا اینکه گل مامانی کم کم قراره با مامان بخوابه و بیدار شه... توی ۷-۸ ماهگی بابا باید برات قصه بگه تا صدای بابایی رو بشناسی و تو آغوش پدر احساس امنیت کنی....به موزیکی که مامانی گوش می ده علاقمند می شی و بعدها گریه هات رو همون نوا آروم می کنه.... می دونی چی تنم رو لرزوند؟ اینکه مدرس کلاس می گفت از حدود هفته ۲۳ با احساسات مامان همراه می شی یعنی گریه می کنی و می خندی......... خدایا من اصلا دوست ندارم تو احساسات نوسانی من کوچولوم هم درگیر شه و غصه بخوره... لطفا کمکم کن شاد...

کنار اومدن با شرایط جدید همیشه زمانبر بوده اما شکر که آدمی فراموشکاره و  به سختی به یاد می آره قبلا شرایط چطور بوده با این وجود از مراحم پزشکان هم نباید غافل شد... اوایل دوران ویار دکتر برام دمیترون تجویز کرد دارویی که با تحریم های اخیر نایاب شده و من از یه داروخونه از همه جا بی خبر و بعد از زیرپا گذاشتن و تماس با ۲۰-۳۰ داروخونه تونستم ۱ برگ پیدا کنم... یه برگی که به ناچار ۳-۴ هفته رو باهاش سر کردم... خدا رو شکر با همکاری و درک مدیرم توی همون ۱۰ روز سرکار رفتم و مابقی تو خونه بودم... اما کم کم اوضاع خیلی بدتر از قبل شد شاید علتش این بود که من با حجم غذای قابل تحمل جدیدم آشنا نبودم... می خوردم اما هیچ چی به معده ام نمی رسید......

عزیزم راستش این چند وقته خیلی باهات حرف نمی زنم... فکر بد نکنی گلم... حالم میزون نیست...    اوایل دل پیچه و خستگی وخواب ناآروم بود... اما حالا خدا رو شکر چرخ زدن تو خواب برام بدون درد شده ولی ویار ...  ۱ تا ۵/۱ کیلو وزن کم کردم... نگران نیستم اما یه بارداری مسالمت آمیز وسوسه انگیز تره... امیدوارم زودتر ذائقه ام به حالت نرمال برگرده... امیدوارم... جدا از این حرف ها حالا می فهمم علت برخی افسردگی ها بارداری چیه؟ ۵ شنبه رفته بودم آزمایشگاه مورد تایید دکترم - روبروی یه بیمارستان تو منطقه عباس آباد... جایی که دلم نمی خواد هرگز دیگه قدم بذارم... دل آدم از بیماری ها به درد می اومد... اما چیزی که آزارم داد نگرانی از ...

می گن یه خانم در دوره حیاتش طی ۳ مرحله عزیز می شه: ازدواج- بارداری و زایمان   ولی من فکر می کنم بعد از ازدواج طی این مراحل بیشتر مورد حمایت و محبت قرار می گیره چون همه غیر از خودش می دونن که بار مسئولیت خانم کلی بالا رفته و بدون حمایت عزیزانش نمی تونه تو شرایط جدید خودش رو جمع و جور کنه... قضیه من هم تقریبا همینطوریه... بابای نی نی تو خونه و مامان جون و بابا جون به اضافه خاله های نازنین و دایی جون توی مهر و محبت- پخت و پز و تغذیه چیزهای مقوی حتی قبل از اینکه هوس کنی  از طرف دیگه... خدا رو از بابت این نعمت ارزشمند و غیرقابل جایگزین سپاس و از همه عزیزانم که حمایتم می کنن ممنونم... عزیزم آرزو می کنم من و بابای...