سفر 9 روزه بابایی و دلتنگی ها

قند عسلم! عشقم! بابایی پارسال قصد یه سفر زیارتی به کربلا رو داشت که من و خانواده مادریت به دلیل اوضاع آشفته اونجا اصلاْ راضی نبودیم ... اونقدر ناراحت بودم که قبل از موعد سفر بابایی تدارک یه سفر ۷-۸ روزه رو دیدم تا رفتنش رو نبینم.... بلاخره هم بابایی دقیقه ۹۰ از سفر منصرف شد در حالیکه من سفر بودم...

امسال اما به نظر اوضاع آروم تر می آد. واسه همین علی رغم وابستگی شدید نه نیاوردم. ولی خداییش سخت می گذره خیلی سخت... تو این مدت کوتاه همش بعض می کنم و تو تنهایی گریه می کنم... بابایی اما هم خوشحاله و هم دلتنگ می دونم.... تو این ۲ روز قبل از سفر عمداْ از نگاه به من پرهیز می کرد یا به بهونه های کاری و دوندگی سعی می کرد کمتر با دلتنگی ناشی دوری قریب الوقوعش مواجه شه... دیروز موقع بدرقه اش هم همینطور بود ....

تو مدت سفر بابایی واقعا می خواستم خونه بمونم اما مگه مامانی و بابایی و خاله پری گذاشتن اونقدر زنگ زدن که غرق خجالت شدم و راهی... راستش واقعا ازشون ممنونم چون فکر می کنم با این دلتنگی دچار افسردگی می شدم....